زیباتر از آن بود که در خاک بگنجد
بشکوه‌تر از آن که در افلاک بگنجد

عشق آمد و طوفان شد و پیچید به جانش
عاشق‌تر از آن شد که در ادراک بگنجد

خون در رگ او باده ی نابی شد و جوشید
خونی که نه در ریشه هر تاک بگنجد

بی‌باک به دریا زد و در باورمان نیست
دریا به دل قطره ی نمناک بگنجد

از شوق هر آن تیر که از چله رها شد
می‌رفت که در سینه ی آن پاک بگنجد

عریان شد و پیراهنی از شعله به تن کرد
جان در بدن سوخته حاشاک بگنجد

سعید نوری